สมัยก่อนสาวสอางค์เรียก
นางฟ้า
เป็นรากษสร่างมนุษย์สุดมดเท็จ
ย่าเจ้าเคยปิดละลายไว้มิดชิด
วัฒนธรรมรับมาอนาจาร
เจ้าหลงงามจิตทรามไม่รู้สึก
ปากเป็นไทยใจเป็นทาษประดาษรู้
หมดพันธุ์ไทยไปก็มีเป็นอันมาก
คุณย่าเห็นเป็นลมล้มลงคราง
สรวมชุดเบ็ดทันทีก็มีบาป
เกียรติมารดรบ่อนพินาศประลาศไป
แกล้งออกแบบปิดกายอย่าให้มิด
พระเจ้าสาปบาปกินหมดวิญญาณ
ใช้เนื้อหนังเป็นเหยื่อเพื่อจับเขา
มีจิตใจไหลเลือนจนเปื้อนปอน
คำพระสอนปิดละอายให้มิดชิด
เจ้าแกล้งแย้มนั่นนี่สีประดน
โลกทุกวันจึงมีกระลีบร
พวกชาวพุทธซุดห่างทางนิพพาน
สารตรานี้ส่งมาถึงชาวพุทธ
จนพระเณรไม่มีที่หนีเร้น
|
สมัยนี้เปลี่ยนมาเป็น นางเบ็ด
หาเลี้ยงชีพเบ็ดเสร็จด้วยเบ็ดอาน
เจ้าแกล้งปิดหลบล่อต่อหน้าฉาน
อันธพาลรูปสวยด้วยเบ็ดพรู
หลงสากลหล่นลึกลับหัวหู
ยึดฝรั่งเป็นครูเลยพันทาง
ไม่กระดากแต่งกายคล้ายผีสาง
เพราะท่าทางไม่มีที่เป็นไทย
เพราะโลภลาภลวงโลกให้หลงใหล
นักแฟชั่นมันมีใจจิ้งจอกพาล
มันมีจิตเกินสัตว์เดรัจฉาน
เป็นลูกมารทุกก้าวย่างนางเบ็ดงอน
ปัญญาเบาเฟื่องฟ่องไม่ต้องสอน
อรชรพราวกลเม็ดตกเบ็ดคน
ราวจะปิดมิดเม้นทุกเส้นขน
โกลาหลเบ็ด, เหยื่อเหลือประมาณ
ต้องอาบเลือดเดือดร้อนดังไฟผลาญ
เพราะซมซานติดเบ็ดเข็ดไม่เป็น
ที่อุตลุดหดกระโปรงโล่งโต้งเห็น
ก็ออกไปโลดเต้นติดเบ็ดเอยฯ
๓๐
พ.ย. ๑๓
|